
Unuttuğumuz; bu dünyada varlığımızın anlam bulduğu yegane kimliğimiz... Vahşi doğadan gelip hayvansal iç güdülerini kontrol etmeyi bilen, akıl ve vicdanla var olan insanlığımız.
Pek çok badireden geçmiş, toplumsal bireyler olarak ölüme, acıya, zorbalıklara vermesi gereken tepkiyi veremeyen, bu tepkiyi veremediği gibi kan ve gözyaşına karşı zafer çığlıkları atıp gaddarlaşarak, zalimleşerek unutuyoruz insanlığımızı.
Toplumsallığımıza karşın bireyselleşerek; paylaşımcı ruhumuza inat bencilleşerek; özgürlüğe karşı köleleşerek; kardeşliğe karşı dışlayarak, katlederek ve tüm bunları yapabilmek için de en kutsal değerleri sömürerek unutuyoruz...
Ve unuttuğumuz her an geleceğimizi yok ettiğimizin ayırdında olmadan...
Çok yerinde,tam da devre ve günümüze uygun,uyarı ve tavsiye niteliğinde bir yazı.Kutlarım sizi.Saygılarımla.
YanıtlaSilTeşekkürler. Beğendiğinize sevindim. Saygılar..
SilTebrikler mükemmel bi yazı
YanıtlaSilTeşekkürler...
Sil