Gündüzleri güneşin ışıkları altında yaşadığımız dünya, kendimizi içinde yabancı hissetmediğimiz iyisi ile kötüsüyle tüm uygarlığımızın ait olduğu bir dünyadır. İnsanın insan, insanın doğayla ilişkisinin hüküm sürdüğü biricik gezegen; yaşamın nefes alışları ve hayallerin sürükleyiciliği ile varlığını sürdürüyor.Peki geceleri?...Işıksız dünyanın parıldayan göğünde,evrenin kucağında başımızı göğe kaldırıp baktığımızda ne görürüz? Sonsuz sayıda parıldıyan ışık bahçesi; tüm kibrimiz uçup gider evrenin görkemi karşısında. Ne kadar küçük ve yalnız olduğumuzu görürüz yıldızların kalabalığında. Usumuzun kavrayamadığı evrenin sonsuz varlığında, dünya üzerindeki yolculuğumuzu sorgulamamızı sağlar gece. Gündüzlerimiz ise alıp vermeler üzerine yaptığımız tepişmelerden ibarettir.
Ama artık, bizi bize esir eden gündüzün aydınlığı ile birlikte, şehirlerin sahte ışıkları da geceyi gündüze çevirerek yıldızları görünmez kılıyor. Evrenle tek bağlantımız olan, kendimizi sorgulayarak bir dengeyi kısmen yakaladığımız geceler de böylece elimizden alınarak kibir dünyamıza mahkum ediliyoruz. Yıldızsız gecelerimize nefessiz gündüzler eşlik ediyor...
Gece olsun gece düşünmeleri olsun..Ama dediğiniz gibi ışık kirliliği engel teşkil ediyor..
YanıtlaSil