Artık hiç bir şey eskisi gibi değil; hiç bir zaman olmadığı gibi...Her sabah, kötü zamanların karanlığına uyanıyoruz. Benzin döküp harladığımız alevlerin yakan ısısını biz de hissetmeye başladık iyiden iyiye. Kuşatarak bizi, adım adım güvenli barınaklarımıza yaklaştığından şüphe yok kan kırmızı alevlerin; içimizdeki vurdum duymazlıktan, kötülükten, bencillikten ve ahmaklığımızdan alıyor yakıtını...
Büyük değer biçtiğimiz, bin bir emek vererek var ettiğimiz, yaşattığımız canlarımızı birer birer acılar içinde yutan, yutacak olan bu günlerde bir insan olarak öncelikle kimin yanında, neyin arkasında duracağımıza karar vermeliyiz; karar verilecek, saf belirlenecek zorlu zamanlardayız çünkü...İyinin, doğrunun, adaletin tarafında olacak vicdanlı birer insan olmakta ısrarcı olabilecek miyiz? Yoksa fakatlarla, amalarla, lakinlerle bölüp parçaladığımız değerlerimizi, başkasına hak görmeyerek, bencilliğimizde yok mu edeceğiz geleceğimizi?...Ya da savaşan beylerin, feda edilecek ucuz savaşçıları olarak, anı kurtarma çabamızla çocuklarımızın, torunlarımızın ve gelecek nesillerin karanlık dünyasına biz de bir parça ışığı söndürerek katkı mı sunacağız?... İşte, yüreğimiz ve vicdanımızla hesaplaşmamızı gerekli kılan sorulardır bunlar; eğer insanız diyebiliyorsak cevapsız kalmaması gereken ve kalamayacak olan sorular...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınızı seçeneklerdeki Anonim sekmesine tıklayarak kayıt olmadan yapabilirsiniz..